ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΦΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΕΤΑΜΑ Ή ΑΡΑΙΩΜΑ (από τα εργαστήρια Πως να Γράψεις, για πρώην και νυν μαθητές)
- Βασικά, ουσιαστικά, αληθινά, αλήθεια, πολύ, πάρα πολύ, υπερβολικά: τα πρώτα 4, να μην χρησιμοποιούνται παρα μόνον σε διάλογο, σπάνια. Τα τελευταία 3, ακόμα πιο σπάνια.
- Όλα τα επιρρήματα (απλώς, εντελώς κλπ) καλό είναι να χρησιμοποιούνται με το σταγονόμετρο ή καθόλου. Τα αρχαιοπρεπή (ολοσχερώς, καθέτως, ανεπιφύλακτα/ως, ουσιαστικώς κλπ) μόνον σε διάλογο, σαρκαστικά ή για να τονιστεί κάτι.
- Και μετά, και τότε: μόνον σε αλλαγή παραγράφου, όταν πρόκειται να συμβεί κάτι. Δηλαδή πχ «Η Μαρία έβαλε να φάει.
Και τότε άνοιξε η πόρτα και όρμησε μέσα ο Λευτέρης». Όχι «Η Μαρία έβαλε να φάει, και μετά έκοψε και μια φέτα ψωμί».
- Είναι το ένα και το αυτό: τζους
- Η μία ή η άλλη: επίσης
- Πρωτεύον, δευτερεύον, τριτεύον (το ‘πρώτο, δεύτερο, τρίτο’ αρκεί).
- Μόνο/ν : όχι «είμαι μόνο ο αδερφός της» (κακο-μετάφραση του αγγλικού “I’m only her brother”), ούτε «πήγε μόνο να αλλάξει μια λάμπα» αλλά σε διάλογο ναι, «ήρθα μόνο να σου αλλάξω τη λάμπα». Ενίοτε και «έφαγε μόνο ένα βραστό αυγό» όταν έχει σημασία το ότι είναι άφαγος.
- Εδώ που τα λέμε/ για να λέμε την αλήθεια: όχι.
- Συχνά, συνήθως, μάλλον: με μέτρο. Όχι «συναντιούνται συχνά, μια φορά τη βδομάδα» αλλά «βλέπονται συχνά» χωρίς προσδιορισμό πότε. Ο προσδιορισμός πετάει έξω το «συχνά» και το «συνήθως». Το «μάλλον τον αγαπάει» επίσης δεν παίζει – ή τον αγαπάει ή όχι. Ακόμα και το «μάλλον είναι νεκρός» είναι λάθος, το σωστό, αν υπάρχουν αμφιβολίες, είναι «νομίζω ότι είναι νεκρός».
- Η αβεβαιότητα και ο δισταγμός δεν μεταφέρονται καλά στο χαρτί. Αν ο χαρακτήρας διστάζει και είναι αβέβαιος, να χτιστεί η συμπεριφορά του έτσι ώστε να φαίνεται χωρίς να γράφεται.
- Όσον αφορά («ήταν καλό όσον αφορά τα λεφτά») . Ίου.
- Η προσωπική μου γνώμη/ εγώ προσωπικά: μόνον αν πρέπει να τονιστεί στον διάλογο, πχ όταν το χρησιμοποιεί κάποιος ενοχλητικά. Επίσης, σε σαρκασμό ή ειρωνεία.
- Όλοι, με πιθανή εξαίρεση τον Λευτέρη: δηλαδή; Θα έρθει ο Λευτέρης ή είναι αναποφάσιστος;
- Μπήκε στην διαδικασία του μαγειρέματος/φαγητού/ύπνου: όχι. Μπήκε στην κουζίνα, αν πρέπει να μπει κάπου, ή έστρωσε το κρεβάτι του.
- Απόλυτα σίγουρη/σχεδόν σίγουρη (το «σίγουρη» είναι απόλυτο από μόνο του, και το «σχεδόν» το αποδυναμώνει)
- Τον μήνα Ιούλιο: σκέτος Ιούλιος. Ξέρουμε ότι πρόκειται για μήνα και όχι για Καίσαρα.
- Ίσως να μπορεί να βοηθήσει: ας αποφασίσει και ας μας το πει μετά.
- Μην χρησιμοποιείτε 2 ρήματα εκεί που βολεύεται η κατάσταση με 1 («έσκυψε πάνω στο πιάτο του και άρχισε να τρώει χωρίς να μιλάει» πχ γίνεται καλύτερο: «έτρωγε αμίλητος, σκυμμένος πάνω από το πιάτο του» ή ακόμα καλύτερο: «έτρωγε βιαστικά, αμίλητος» (εκτός κι αν έχουμε λόγο να ξέρουμε ότι έσκυβε πάνω από το πιάτο του – γιατί; Έψαχνε για τρίχα; Για να μην βλέπει τον απέναντί του; Είχε μυωπία; Του έπεσε ο φακός στο πιάτο;)
- Οι πρακτικές διαδικασίες που είναι γνωστές δεν θέλουν υπερ-ανάλυση (ούτε πολλά ρήματα) : πχ «έβαλε το χέρι στην τσέπη, έβγαλε το πορτοφόλι του, το άνοιξε, διάλεξε ένα εικοσάρικο, άπλωσε το χέρι προς το μέρος του Λευτέρη, του χαμογέλασε και του το έδωσε». 800 ρήματα για να πούμε ότι «του έδωσε ένα ρημάδι εικοσάρικο». Ή «έβγαλε ένα εικοσάρικο από το πορτοφόλι του και του το έδωσε χαμογελώντας», αν ντε και καλά δεν νοιώθουμε καλά με ένα σκέτο ρήμα…
ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=616077045257634&id=100005660320502
- Βασικά, ουσιαστικά, αληθινά, αλήθεια, πολύ, πάρα πολύ, υπερβολικά: τα πρώτα 4, να μην χρησιμοποιούνται παρα μόνον σε διάλογο, σπάνια. Τα τελευταία 3, ακόμα πιο σπάνια.
- Όλα τα επιρρήματα (απλώς, εντελώς κλπ) καλό είναι να χρησιμοποιούνται με το σταγονόμετρο ή καθόλου. Τα αρχαιοπρεπή (ολοσχερώς, καθέτως, ανεπιφύλακτα/ως, ουσιαστικώς κλπ) μόνον σε διάλογο, σαρκαστικά ή για να τονιστεί κάτι.
- Και μετά, και τότε: μόνον σε αλλαγή παραγράφου, όταν πρόκειται να συμβεί κάτι. Δηλαδή πχ «Η Μαρία έβαλε να φάει.
Και τότε άνοιξε η πόρτα και όρμησε μέσα ο Λευτέρης». Όχι «Η Μαρία έβαλε να φάει, και μετά έκοψε και μια φέτα ψωμί».
- Είναι το ένα και το αυτό: τζους
- Η μία ή η άλλη: επίσης
- Πρωτεύον, δευτερεύον, τριτεύον (το ‘πρώτο, δεύτερο, τρίτο’ αρκεί).
- Μόνο/ν : όχι «είμαι μόνο ο αδερφός της» (κακο-μετάφραση του αγγλικού “I’m only her brother”), ούτε «πήγε μόνο να αλλάξει μια λάμπα» αλλά σε διάλογο ναι, «ήρθα μόνο να σου αλλάξω τη λάμπα». Ενίοτε και «έφαγε μόνο ένα βραστό αυγό» όταν έχει σημασία το ότι είναι άφαγος.
- Εδώ που τα λέμε/ για να λέμε την αλήθεια: όχι.
- Συχνά, συνήθως, μάλλον: με μέτρο. Όχι «συναντιούνται συχνά, μια φορά τη βδομάδα» αλλά «βλέπονται συχνά» χωρίς προσδιορισμό πότε. Ο προσδιορισμός πετάει έξω το «συχνά» και το «συνήθως». Το «μάλλον τον αγαπάει» επίσης δεν παίζει – ή τον αγαπάει ή όχι. Ακόμα και το «μάλλον είναι νεκρός» είναι λάθος, το σωστό, αν υπάρχουν αμφιβολίες, είναι «νομίζω ότι είναι νεκρός».
- Η αβεβαιότητα και ο δισταγμός δεν μεταφέρονται καλά στο χαρτί. Αν ο χαρακτήρας διστάζει και είναι αβέβαιος, να χτιστεί η συμπεριφορά του έτσι ώστε να φαίνεται χωρίς να γράφεται.
- Όσον αφορά («ήταν καλό όσον αφορά τα λεφτά») . Ίου.
- Η προσωπική μου γνώμη/ εγώ προσωπικά: μόνον αν πρέπει να τονιστεί στον διάλογο, πχ όταν το χρησιμοποιεί κάποιος ενοχλητικά. Επίσης, σε σαρκασμό ή ειρωνεία.
- Όλοι, με πιθανή εξαίρεση τον Λευτέρη: δηλαδή; Θα έρθει ο Λευτέρης ή είναι αναποφάσιστος;
- Μπήκε στην διαδικασία του μαγειρέματος/φαγητού/ύπνου: όχι. Μπήκε στην κουζίνα, αν πρέπει να μπει κάπου, ή έστρωσε το κρεβάτι του.
- Απόλυτα σίγουρη/σχεδόν σίγουρη (το «σίγουρη» είναι απόλυτο από μόνο του, και το «σχεδόν» το αποδυναμώνει)
- Τον μήνα Ιούλιο: σκέτος Ιούλιος. Ξέρουμε ότι πρόκειται για μήνα και όχι για Καίσαρα.
- Ίσως να μπορεί να βοηθήσει: ας αποφασίσει και ας μας το πει μετά.
- Μην χρησιμοποιείτε 2 ρήματα εκεί που βολεύεται η κατάσταση με 1 («έσκυψε πάνω στο πιάτο του και άρχισε να τρώει χωρίς να μιλάει» πχ γίνεται καλύτερο: «έτρωγε αμίλητος, σκυμμένος πάνω από το πιάτο του» ή ακόμα καλύτερο: «έτρωγε βιαστικά, αμίλητος» (εκτός κι αν έχουμε λόγο να ξέρουμε ότι έσκυβε πάνω από το πιάτο του – γιατί; Έψαχνε για τρίχα; Για να μην βλέπει τον απέναντί του; Είχε μυωπία; Του έπεσε ο φακός στο πιάτο;)
- Οι πρακτικές διαδικασίες που είναι γνωστές δεν θέλουν υπερ-ανάλυση (ούτε πολλά ρήματα) : πχ «έβαλε το χέρι στην τσέπη, έβγαλε το πορτοφόλι του, το άνοιξε, διάλεξε ένα εικοσάρικο, άπλωσε το χέρι προς το μέρος του Λευτέρη, του χαμογέλασε και του το έδωσε». 800 ρήματα για να πούμε ότι «του έδωσε ένα ρημάδι εικοσάρικο». Ή «έβγαλε ένα εικοσάρικο από το πορτοφόλι του και του το έδωσε χαμογελώντας», αν ντε και καλά δεν νοιώθουμε καλά με ένα σκέτο ρήμα…
ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=616077045257634&id=100005660320502
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου