ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΑΤΕ ΣΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΟΤΟΠΙΑ




Για μικρά tips που θα κάνουν τη συγγραφική ζωή σας ευκολότερη,
Στην κατηγορία λέξεις για τις λέξεις, συγγραφείς μιλούν για τη συγγραφή.
μεταφράσεις λογοτεχνικών κειμένων, ποίηση και
αποσπάσματα βιβλίων, παλιών, νέων, αγαπημένων.
Στην κατηγορία λογοτεχνικά είδη,
θα βρείτε κείμενα της θεωρίας της λογοτεχνίας
και επιστημονικές εργασίες.

24 Μαρ 2017

Ο γυάλινος κώδων, Σίλβια Πλαθ

Φωτογραφία της Joanna Ampatzi.

«Γι` αυτόν που βρίσκεται μέσα στο γυάλινο κώδωνα, άδειος κι ακινητοποιημένος σαν νεκρό μωρό, ο ίδιος ο κόσμος είναι το κακό όνειρο» 
«Ξέρεις τι είναι ένα ποίημα, Έστερ; Όχι, τι είναι; θα έλεγα εγώ. Ένας σβόλος χώμα. Τότε, πάνω που θ` άρχιζε να χαμογελάει και να κορδώνεται, εγώ θα έλεγα: Το ίδιο και τα πτώματα που πετσοκόβεις. Το ίδιο και οι άνθρωποι που νομίζεις ότι θεραπεύεις. Είναι χώμα και τίποτε άλλο. Θαρρώ ότι ένα καλό ποίημα ζει περισσότερο απ` ό,τι εκατό απ` αυτούς τους ανθρώπους μαζί»
‘‘… Λόγια, αμυδρά οικεία, αλλά κάπως στριμμένα, σαν πρόσωπα σε παραμορφωτικό καθρέφτη, πέρασαν χωρίς να αφήσουν την παραμικρή εντύπωση στη γυάλινη επιφάνεια του εγκεφάλου μου… Τα γράμματα μεγάλωναν με ακίδες σαν κέρατα κριαριών. Τα παρατηρούσα να ξεχωρίζουν το ένα από το άλλο και να τρέμουν πάνω και κάτω με ένα ανόητο τρόπο… Κι ύστερα συνδέθηκαν μεταξύ τους σε φανταστικά σχήματα, όπως τα αραβικά ή τα κινέζικα… ’’.
‘‘…Είδα τον εαυτό μου να κάθομαι στη διχάλα της συκιάς, πεθαίνοντας από την πείνα,μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούσα να αποφασίσω ποιο σύκο να επιλέξω’’
‘‘Προσπάθησα να μιλήσω με ψυχρό, ήρεμο τρόπο, αλλά το ζόμπι ανέβηκε στο λαιμό μου και με έπνιξε’’.
‘… κάτι ξεπήδησε μέσα από το φωτιστικό, κάτι σαν γαλάζια αστραπή και με τράνταξε ώσπου τα δόντια μου άρχισαν να κροταλίζουν και προσπάθησα να τραβήξω τα χέρια μου, μα είχαν κολλήσει και ούρλιαξα, ή τουλάχιστον ένα ουρλιαχτό βγήκε απ’ το λαρύγγι μου γιατί δεν το αναγνώρισα, μα το άκουσα να ωρύεται και να πάλλεται σαν πνεύμα που αποσπάσθηκε βιαίως από το σώμα που το φιλοξενούσε’’
‘‘Όταν έφτασε η ώρα να το κάνω, το δέρμα στους καρπούς μου φαινόταν τόσο λευκό και ανυπεράσπιστο, που δεν μπόρεσα. Έμοιαζε σαν αυτό που ήθελα να σκοτώσω να μη βρισκόταν εκεί μέσα στο δέρμα ή στον αδύναμο μπλε σφυγμό που αναπηδούσε κάτω από τον αντίχειρά μου, αλλά κάπου αλλού, βαθύτερα, πιο μυστικό, και πιο δύσκολο να φτάσω’’.
Μα δεν ήμουν σίγουρη. Καθόλου σίγουρη. Πως ήξερα ότι κάποια μέρα, στο κολέγιο στην Ευρώπη, κάπου, οπουδήποτε, ο γυάλινος κώδωνας, με τις ασφυκτικές του παραμορφώσεις, δεν θα με έκλεινε ξανά μέσα του’’ ;


ΠΗΓΗ: Sylvia Plath, Ο γυάλινος κώδων, μετάφραση Ελένη Ηλιοπούλου, εκδόσεις Μελάνι, Οκτώβριος 2007

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου