Σαπφώ, ΑΤΘΙΔΑ

ΑΤΘΙΔΑ

Σαν άνεμος μου τίναξε ο έρωτας τη σκέψη,

σαν άνεμος που σε βουνό βελανιδιές λυγάει.
Ήρθες, καλά που έκανες, που τόσο σε ζητούσα,
δρόσισες την ψυχούλα μου, που έκαιγε ο πόθος.
απ’ το νερό πιο δροσερή,
κι από το πέπλο το λεπτό πιο απαλή.
Από το ρόδο πιο αγνή,
απ’ το χρυσάφι πιο ακριβή,
κι από τη λύρα πιο γλυκειά, πιο μουσική.

Κι από το γάλα πιο λευκή,

Γράφτηκε χιλιάδες χρόνια πριν, από τη Σαπφώ, (μετάφραση Ο. Ελύτης)

https://www.youtube.com/watch?v=8qE73jrNlbg